Ook ik ben burned out geweest, dat is het startpunt geweest van waar ik nu sta als holistisch voedingscoach. Ik praat er niet vaak meer over, maar ik heb echt 5 jaar aan burn- outs, depressies, vermoeidheidsziektes etc. achter de rug. Vandaag had ik een interview met een jonge powerchick voor haar opleiding. Zij onderzoekt burn- outs en of er behoefte is aan meer erkenning of een echte diagnose voor een burn- out. Ik vond het heel interessant om weer even helemaal terug te gaan naar die tijd en daar weer bij stil te staan. Juist omdat ik dat al zo lang niet gedaan heb.
5 jaar aan burn- outs en nog meer
Voor mijn burn- out rende ik maar door en door, ik stond letterlijk nooit stil, had nooit een dag vrij. Tijd voor mezelf nemen was er echt niet bij. Dit moest natuurlijk een keer misgaan. In 2015 ‘vloog ik uit de bocht’. Na mijn eerste jaar HBO waarin ik na hard werken mijn propedeuse haalde, kreeg ik in de zomervakantie CMV (vermoeidheidsvirus) en erna nog Pfeiffer. Achteraf was dit al gewoon een burn-out. Toen wist ik nog niet dat deze onwelkome gasten mijn hele leven op zijn kop zouden zetten. Als enorme perfectionist moest ik opeens een paar versnellinkjes terugschakelen. Ondanks dat ik eigenlijk niks meer kon en mijn lichaam gewoon op was, bleef ik mezelf toch nog even pushen. Ik weet nog hoe hard ik was naar mezelf. Ik was een aansteller, moest toch nog wel even dit kunnen, wilde voor een toets nog steeds minimaal een 8. Om me heen vonden mensen het ook nog moeilijk om te begrijpen wat er aan de hand was.
Burn- out als taboe
Ik werd depressief omdat ik niks meer kon. Ik weet nog wel dat ik dagen in een donkere kamer op bed lag omdat ik geen lichtprikkels meer kon verdragen. Een blokje om het huis lopen was te veel gevraagd en lukte amper. In die tijd kon ik mezelf ook nog niet goed uiten en verwoorden wat ik voelde, dus ik schreef alles op in notitieboekjes. Nu ik eraan terugdenk voelde ik me best eenzaam en onbegrepen, zeker omdat ik zo vaak hoorde ‘dat het vast snel weer beter zou gaan’ of ‘snel weer goed zou komen’. Die uitspraken legden enorm veel druk op het ziek zijn en het weer beter moeten worden.
Weg naar herstel
Lang verhaal kort: in 2017 kreeg ik therapie binnen de reguliere GGZ. Ik voelde me langzaam weer wat energieker, maar was er in mijn depressie achter gekomen dat ik echt geen flauw benul had van wie ik toen eigenlijk was en wat ik leuk vond om te doen. Ik leerde veel over mijn jeugd, de gezinsdynamiek, mijn rol daarin en patronen die ik daaruit had aangeleerd en die mij toen blokkeerden. Ook had ik het geluk dat ik een lieve psychologe had die mij vertelde over hooggevoeligheid en mij daarvoor handvatten gaf. Ik voelde mij door haar en een vriendin die ik in die tijd kreeg voor het eerst echt gezien en begrepen. Dat was zo enorm thuiskomen na die eenzame jaren. Het was fijn om mensen naast me te hebben staan die al dezelfde struggles hadden meegemaakt.
Ander persoon
Na een jaar was ik uitbehandeld bij de GGZ, maar ik voelde dat ik nog meer nodig had. Wat diepergaands dan alleen praattherapie. Ik verhuisde van hectisch Rotterdam naar rustiger en warmer Breda en kwam daar uit op het alternatieve pad. Daar onderzocht ik verder wat ik leuk vond. Van EFT naar energetische healing, ademwerk, mindfullness, geneeskracht van voeding en noem maar op. Daar haalde ik de diepte uit en voelde ik me echt gezien als heel persoon, de holistische kijk die ik miste bij de aanpak vanuit de GGZ.
In 2019 schreef ik me uit bij mijn opleiding. Ik werd er niet gelukkig meer van en wilde mezelf niet langer meer pushen. Die weg wilde ik niet opnieuw gaan lopen.
Wat heb ik geleerd?
In het interview vanochtend vroeg ze mij ‘Wat heb je geleerd van je burn- out?’. Het is niet eens dat ik specifiek iets heb geleerd van mijn burn- out, het is dat mijn burn- out me dwong om het anders te gaan doen. Om stil te gaan staan bij hoe IK mijn leven wil leiden in plaats van telkens maar de keuzes blijven maken die mijn omgeving van mij verwachtten omdat het ‘zo hoort’. Het heeft me tot een heel ander persoon gemaakt waar ik heel trots op ben!
Het heeft me laten zien dat ik mijn leven anders wil leiden dan dat de maatschappij van ons verlangt. Ik wil niet meer op standje overleven staan en mijn levensbandje maar afdraaien. Mijn leven voelde toen neutraal, ik deed het maar, maar het had niet zo veel waarde als het nu heeft.
Rijk leven
Inmiddels voelt mijn leven zo rijk door de mensen om mij heen, mijn werk als holistisch voedingscoach in Breda en mijn pasgeboren kindje Healing & Herbs. Ik heb het gevoel dat ik nu pas echt voel en het leven ervaar. De intense blijdschap of liefde, maar ook verdriet en boosheid. Het houden van vrienden, familie en mijn vriend, blij worden van de kleuren van een prachtige zonsondergang of zingende vogeltjes, de smaken van heerlijk en gezond eten proeven en voelen hoe goed het mijn lichaam doet, de voldoening als ik luister naar de rust die mijn lichaam nodig heeft.. Al die emoties geven kleur aan mijn leven, daarin zit de vormkracht voor wat ik wel of niet wil.
De passie en het vuur, mijn puurheid en enthousiasme.. Het zat altijd al in me, maar verstopt achter heel veel sociale maskers. Altijd blijven lachen en niemand laten zien dat het niet goed gaat.. Niet jezelf zijn brandt je op zo veel verschillende manieren op tot het moment dat je wel gaat ontdekken wie jij bent. Dat is het echt.
Tot slot
Ik had geen moment willen missen van de afgelopen jaren. Alles wat ik heb meegemaakt heeft me gemaakt tot de sterke, gevoelige, pure, warme, eigen en creatieve jonge vrouw die ik nu ben. En dat alles mag ik als coach in Breda met heel mijn hart en vol enthousiasme doorgeven aan allemaal prachtige vrouwen die ook hun kracht willen ontdekken.
Inmiddels weet ik dat ondersteuning bij voeding en het aanvullen van tekorten ook enorm belangrijk is bij het herstellen van een burn-out. Dus mocht je dit herkennen, reik dan uit en bekijk hier mijn aanbod.
Hallo,
Wat een inspirerend maar bovenal herkenbaar verhaal! Een ongeluk in 2011 was de eerste grote waarschuwing voor mij maar destijds probeerde ik stug door te gaan op de oude manier. In 2018 overviel het leven mij met een hele zware burn out . . Na een jaar aanmodderen in de reguliere zorg besloot ik het alternatieve pad op te gaan. Dit verandere alles in mij. Vele therapieën heb ik geprobeerd en nog steeds vind ik alles even interessant en leuk. Afgelopen juni ben ik afgestudeerd als orthomoleculair voedingscoach en nu hoop ik andere mensen te gaan helpen met al mijn kennis en ervaring. Succes met alles wat je doet!